یادداشت استاد ناصر محمدی

زنگ خطر ورزش نسیم شهر

فرهنگ سازی امریست بسیار مهم و هزینه بر و زمان بر که نیاز مند طراحی برنامه های راهبردی و تخصصی برای بستر سازی مناسب و عمیق این مهم است. علیهذا در زمینه ورزش مخصوصا در مناطق کم برخوردار پایتخت مانند شهرستان بهارستان که یک شهرستان رنگین کمانی از نظر تنوع فرهنگی است مطالعات ومشارکت و برنامه ریزی دقیق تر و عمیق تر مسئولین،مردم و سازمان‌های مردم نهاد را می‌طلبد.
مقداری از این مسیر در زمینه فرهنگ ورزشی این شهرستان به همت برخی افراد دغدغه مند که شامل بعضی از مسئولین ادوار گذشته می‌شود طی شده اما با تغییر و تحولات اداری و جابجایی های صورت گرفته ابتر مانده، حتی برخی از پروژه های مربوط به ورزش بخصوص در بخش بوستان حدود ۱۰ سال پیش کلید خورده و اخیرا به بهره برداری رسیده است و برخی از اماکن و یا امکانات شدیدا مستهلک و غیر قابل استفاده شده است اما این تمام ماجرا نیست با برسی دقیق تر آمار و ارقام مربوط به قهرمان پروری، ایجاد انگیزه، سرمایه گذاری ،اشاعه ورزش های همگانی و کاهش آسیب های اجتماعی نسیم شهر نسبت به ۵ سال گذشته درمی یابیم که علی رغم افزایش باشگاه های خصوصی و صدور مجوزها بازدهی بیشتر رشته های ورزشی و در راس ،هیات ورزشی بخش بوستان رکودی بوده که همه گیرشدن ویروس منحوس کرونا هم بی تاثیر نبوده است. برخی باشگاه های فعال که پایگاه های قهرمان پروری بودند متاسفانه جای خود را به دخانیات فروشی ها وکافه ها و قهوه خانه هایی که هرروز مانند قارچ تکثیر می‌شوند داده است و این موضوع زنگ خطری برای مسئولین این شهرستان است چرا که این منطقه همانگونه که در بحث فرهنگی ورزشی و قهرمانی پتانسیل بالایی دارد از نظر آسیب های اجتماعی مانند اعتیاد و طلاق هم حرف های زیادی برای گفتن دارد. ضمن اینکه بافت جمعیتی نسیم شهر متراکم است و علی رغم ورود آموزش و پرورش و شهرداری نسیم شهر به موضوع ساخت و بهره برداری از اماکن ورزشی هنوز سرانه ورزشی این شهر زیر ۱۴ سانتیمتر برای هر شهروند است که نه تنها فاصله ی بسیار زیادی با استاندارد جهانی دارد بلکه با نرخ سرانه فضای ورزشی کشور هم قابل قیاس نیست.

آیا صدای زنگ خطر ورزش نسیم شهر را کسی می شنود؟
آیا مسئولین از نارضایتی های مربیان و ورزشکاران و قهرمانان و مشکلات باشگاه داران و پیشکسوتان ورزش این شهر خبر دارند؟