گزارشگر جریان شهر به نقل از نشریه اجتماعی قاصدِ امروز نوشت؛ دیروز دیدم که مجسمه شهید نواب صفوی در ابتدای خیابانی به همین نام در اسلامشهر، به عنوان یک اثر هنری فاخر به دلایل نامعلومی، با یک سردیس کوچک دیگر جایگزین شده است که متاسفانه هم به لحاظ شباهت و هم به لحاظ هنری و هم از نظر زیبایی کمتر شباهتی به اثر قبلی دارد.
یکی از مهم ترین ویژگی هایی که به یک شهر هویت می‌دهد و آن را برای ادامه زندگی زیست پذیر می کند وجود نمادهایی است که در بطن شهر قرار میگیرند و خود را به هویت مردمان و شهر الصاق میکنند. وجود این نمادها اگر ماندگار شوند ذهن و خیال شهروندان را به شهر گره میزند و این گره خوردگی و به هم پیوستگی با مرور زمان، میان مردم و شهر علاقه ایجاد میکند این علاقه هم در نهایت به مشارکت در حفظ و پیشرفت شهر منتهی می شود. روز گذشته اما صحنه عجیب و سوال برانگیزی را دیدم که امیدوارم مدیریت منطقه دو شهرداری اسلامشهر توجیه و دلیل مناسبی برای آن داشته باشد.
چندی پیش همزمان با هفته دفاع مقدس در سال ۱۴۰۰ طی مراسمی مجسمه ای از شهید نواب صفوی در ابتدای خیابان نواب اسلامشهر با حضور اعضای شورای شهر و مسئولان و طی مراسمی نصب شد. این مجسمه زیبا شاهکار دست یکی از هنرمندان صاحب نام شهرستان یعنی استاد عباس امانی است که هنر ایشان در مجامع و محافل هنری پر آوازه است. به عنوان یک شهروند از آن اقدام شهرداری و شورای شهر خوشحال بودم. هرچند پس از آن یک بار به این اثر هنری دست اندازی شد و داربستی به آن بسته شد و مورد انتقاد اهالی رسانه هم قرار گرفت اما دیروز مشاهده کردم که این اثر هنری فاخر به دلایل نامعلومی با یک سردیس دیگر جایگزین شده است که متاسفانه هم به لحاظ شباهت و هم به لحاظ هنری و هم از نظر زیبایی کمتر شباهتی به اثر قبلی دارد.
چه ضرورتی داشت که شهرداری آن اثر فاخر و تمام قد را که کم‌کم داشت به نماد خیابان نواب مبدل می‌شد با اثر فعلی جایگزین کند؟
آیا این کار با نظر کارشناسان هنری انجام شده است و آیا شهرداری منطقه دو حاضر به انتشار نظر کارشناسان خواهد بود ؟
پاسخ این سوالات را نمیدانم اما آنچه می‌دانم و به عنوان یک کارشناس مسائل اجتماعی میتوانم بیان کنم آن است که تغییرات بی دلیل و پر شمار قطعا روان مردم را می آزارد به ویژه اگر آنها تغییری رو به پسرفت را شاهد باشند.
