عزیز حسین‌زاده نماینده سپاه ناحیه حضرت ابوالفضل(ع) بهارستان در گفت‌وگو با خبرنگارن ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت امام علی(ع)، با اشاره به تاثیرات میزبانی از پیکر مطهر شهدای گمنام در بهارستان، اظهار کرد:«شب‌های قدر، شب‌های راز و نیاز و مناجات با خداوند است و قطعا حضور شهدا در تقویت فضای معنوی اماکن مذهبی تاثیر زیادی خواهد داشت و همچنین شهدا راه‌های ارتباطی مردم با خداوند را آسان‌تر و قوی‌تر می‌کنند.»
به گزارش خبرنگار جریان شهر، پاسدار عزیز حسین‌زاده شامگاه یکشنبه در جمع خبرنگاران اظهار داشت: پیکر دو شهید گمنام به مدت ۵ شب، از شب نوزدهم ماه مبارک و همزمان با اولین شب قدر تا بیست و چهارم، مهمان مردم شهرستان بهارستان می‌شوند.
نماینده سپاه ناحیه حضرت ابوالفضل (ع) بهارستان در معراج الشهدا و خادمین الشهدا، ضمن اشاره به میزبانی از ۲ پیکر شهید گمنام گفت: با توجه به اینکه همه مساجد، هیأت و حسینیه‌ها درخواست حضور این شهدا را دارند، این آمادگی را داریم که این عزیزان را به قسمت‌های مختلف شهرستان مهمان کنیم تا عموم مردم بتوانند از معنویت وجودشان بهره کافی را داشته باشند.
نماینده سپاه شهرستان بهارستان در خصوص تاثیرات ترویج فرهنگ شهادت در کشور، توضیح داد:«فرهنگ ایثار و شهادت دربردارنده آثار و برکات عظیمی است که به شکل مستقیم و غیرمستقیم جامعه ما را شامل می‌شود؛ زیرا ایثار و شهادت یکی از غنی‌ترین گنجینه‌های فرهنگ اسلامی و شیعی است و فقط به سعادت و خوشبختی منتهی می‌شود.»
حسین‌زاده در ادامه با اشاره به راهکار‌های ترویج فرهنگ شهادت، افزود:« تفکر عمیق در زندگی و الگوبرداری از زندگی شهدا اولین قدم محکم برای نزدیکی به جایگاه پرفیض شهادت و دومین قدم نیز انجام واجبات دینی می‌تواند باشد. »
حسین زاده با اشاره به فضای معنوی حاکم در لیالی قدر افزود: شب‌های قدر، شب‌های راز و نیاز و مناجات است و حضور شهدای گمنام تأثیر معنوی مضاعفی بر فضای شهر خواهد داشت.
وی در ادامه عنوان داشت: سابقه این کار را در سالهای قبل نیز بوده و این برنامه توسط خادمین الشهدا سپاه بهارستان (حوزه مقاومت بسیج حضرت ثارالله شهر گلستان) صورت خواهد پذیرفت.
شهید گمنام اصطلاحاً به آن دسته از کشته‌شدگان ایرانی در جنگ ایران و عراق گفته می‌شود که هویتشان نامعلوم است. معمولاً بر سر مزار این افراد آرامگاهی ساخته می‌شود و مردم به دیدن آنها می‌آیند و مردم آن ها را مقدس می شمارند و به آنها توسل می کنند.
بخش عظیمی از آزادی کشورمان را مدیون شهدا هستیم که گمنام مانده اند و نامی از آنها یافت نشده. این شهدا حاضر شدند تا نام گمنام بر تابوت آنها درج شود اما آب خوش از گلوی دشمن رد نشود. اگر این شهدا نبودند، شاید وضعیتی آرامی که الان داریم متفاوت بود و شاید آزادی ای که الان داریم را دیگر نداشتیم.
شهدا گمنام افراد دلیری هستند که جان خود را در راه وطن نثار کردند و اکنون که سالها از جنگ تحمیلی بین ایران و عراق می گذرد، هیچ رد و نشونی از آنها باقی نمانده و بی نام و نشان هستند. این افراد شجاع که برای شرف و ابروی کشور و خانواده های خود جنگیدند و مظلومانه شهید شدند در مسیر عبودیت و بندگی در نزد خدای متعال در بالاترین مقام معنوی جای دارند.
قابل ذکر است که در سالهای ابتدایی شهدا را از روی صورت و عکس ها شناسایی می‌کردیم و تحویل خانواده ها می دادیم. آنها که قابل شناسایی نبودند بنا به فتوای رهبری به عنوان شهید گمنام به خاک سپرده می شدند.
علم ژنتیک در سالهای اول و دهه ۷۰ به گفته سردار باقرزاده تنها در اختیار آمریکا بود و هزینه هر تحقیق ۱۰۰۰ دلار می شد. سال ۸۱ با پشیتیانی سردار باقرزاده و کلاس های دکتر تولایی ژنتیک وارد ایران شد.
در این سالها بانک خون و نمونه استخوانی تکمیل شده و خیلی از شهدا از این طریق شناسایی شده اند.
ما شناسایی استخوانی که بیش از ۳۰ سال زیر خاک با دمای ۶۰ درجه بوده با شناسایی بافت نرم ساده تفاوت دارد و گاه تا سالها طول می‌کشد.
لذا طبق فتوای مقام معظم رهبری اگر از شناسایی شهدا مایوس شویم اجازه نداریم شهدا را بعد از تفحص در معراج شهدا نگهداری کنیم و باید آنها را سریعا به خاک بسپاریم.
هر زمانی که دستگاه تطبیق, تطابق دو نمونه را اعلام کند بلافاصله و طی مراحل خاص و تشریفات خاصی به خانواده شهید اعلام می شود که شهید شما شناسایی شده و در نقطه ای معلوم تدفین شده است
پ.ن:
اگر از من بپرسند که مقدس ترین انسان های روی کره ی زمین چه کسانی هستند، بدون تردید نام شهیدان گمنام را خواهم آورد. آن ها تقدیس شده هایی هستند که شاید هیچ کدام از ما حتی نام آنها را هم ندانیم! آخر جانشان را داده اند! مگر چه چیزی از این ارزشمندتر می شود؟ مگر چه چیزی از جان انسان گرانبها تر است؟ آنها از جان خود گذشتند تا ارزش هایشان از بین نرود. درود بر وجود چنین انسان هایی که هنوز هم شاید خیلی از آنها ناشناخته مانده اند و تا ابد ناشناخته خواهندماند.
بزرگترین میراثی که کشورمان می تواند برای ما به جای بگذارد، شهدای گمنام مان هستند. چرا که هر بار بر مزار آنها برویم، برایمان تجدید خاطر خواهد شد که حتی از آنها هیچ نامی باقی نمانده و این یعنی آنها حاضر شده اند برای آرامش اکنون ما، هیچ ردی از خودشان به جا نماند. پس باید قدر آن ها را دانست و آنها را بزرگترین ارثیه ای که یک کشور می تواند به مردمش بدهد دانست.
